Το φετινό καλοκαίρι σημαδεύτηκε από πολλαπλές πυρκαγιές σε όλη τη χώρα. Οι θερινοί μήνες, που παραδοσιακά είναι περίοδος χαράς, ανεμελιάς, ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης, μετατράπηκαν σε πρωτόγνωρο θρήνο. Αυτό που βιώσαμε ήταν γροθιά στο στομάχι με εικόνες θλιβερές που αποτύπωναν τις υλικές και περιβαλλοντικές καταστροφές, αλλά και τη συναισθηματική απώλεια που τις συνοδεύουν. Ευτυχώς δε χάσαμε ανθρώπινες ζωές, κάτι που όμως δε συνέβη με τα ζώα.
Οι συνέπειες ανυπολόγιστες, καθώς πολλοί συνάνθρωποί μας βίωσαν και βιώνουν το ανείπωτο δράμα να έχουν χάσει ό,τι έχτισαν πετραδάκι πετραδάκι επί σειρά ετών (σπίτια, επιχειρήσεις και περιουσίες). Παράλληλα, καταστράφηκαν τεράστιες δασικές εκτάσεις, οι οποίες μας διασφαλίζουν το οξυγόνο που χρειαζόμαστε και αποτελούν τη φυσική ασπίδα ενάντια στους ορμητικούς χειμάρρους και τις πλημμύρες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τη WWF το 80% των καμένων εκτάσεων της Ευρώπης εκδηλώνονται στις χώρες της Μεσογείου και το 90% των δασικών πυρκαγιών προκαλείται από τον άνθρωπο, γεγονός που οφείλει να μας προβληματίζει.
Ένα από αυτά που διδαχτήκαμε σε ό,τι περάσαμε είναι η σημασία της πρόληψης. Η πρόληψη είναι συνυφασμένη με την έννοια της ασφάλισης και είναι η πιο αποτελεσματική από οποιοδήποτε μέσο ή προσπάθεια ή ενέργεια την ώρα που εξελίσσεται μια καταστροφή.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να νικήσει τη φύση όταν αυτή ξεσπά, ούτε στη στεριά, ούτε στον ουρανό, ούτε στη θάλασσα, επομένως χρειάζεται να είναι προετοιμασμένος για κάθε ενδεχόμενο.
Τέτοιες στιγμές γίνεται αντιληπτή η τεράστια αξία της ασφάλισης ως αρωγός. Στα χρόνια που έχουν προηγηθεί είναι γεγονός ότι πολλά νοικοκυριά έχουν αποζημιωθεί από τον ασφαλιστικό θεσμό με διαδικασίες απλές και γρήγορες. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το Μάτι (Ιούλιος 2018), οι φετινές πυρκαγιές στη χώρα μας και οι σεισμοί στην Κρήτη.
Καλό θα ήταν να μην περιμένουμε το επόμενο καλοκαίρι ή την επόμενη καταστροφή και να δράσουμε άμεσα, πριν την πρώτη “σπίθα”, πλημμύρα, καταιγίδα, σεισμό, κλοπή κ.ά.